Verkrachting binnen het huwelijk, strafbaar of niet?

Vroegere definitie verkrachting Belgisch strafrecht

De definitie van het misdrijf verkrachting is doorheen de geschiedenis sterk geëvolueerd.
In het eerste Belgisch Strafwetboek van 1867 werd het misdrijf verkrachting niet gedefinieerd, maar wel strafbaar gesteld:
zal met opsluiting gestraft worden, alwie de misdaad van verkrachting zal hebben bedreven, hetzij bij middel van gewelddaden of erge bedreigingen, hetzij door list, hetzij met eenen persoon te misbruiken, die ten gevolge van ziekte, door ontsteltenis zijner vermogens of uit alle andere toevallige oorzaak, het gebruik zijner zinnen had verloren, of van dezelve, door eenige arglist was beroofd geweest”.

De definitie van verkrachting werd overgelaten aan de rechtsleer en rechtspraak die er vanuit ging dat verkrachting enkel kon plaatsvinden bij: “de penetratie met een penis in een vagina”(peniaal-vaginaal). Het slachtoffer kon onder dergelijke definitie dus enkel een vrouw zijn.

Daarnaast stelde het strafwetboek in 1867 dat deze geslachtsgemeenschap onwettig moest zijn. Dit wou zeggen dat de penetratie moest gebeuren buiten het huwelijk. Binnen het huwelijk kon van verkrachting geen sprake zijn. Een man kon zijn echtgenote bijgevolg niet verkrachten. Dit kaderde in de plicht die men aanging bij het tekenen van het huwelijkscontract. Door een huwelijkscontract te sluiten, verbonden de partijen zich er immers toe seksuele relaties te hebben met elkaar en deze ook te beperken tot elkaar.

 

Het misdrijf verkrachting werd gezien als een schending van de orde der familie en niet als de miskenning van het seksueel zelfbeschikkingsrecht van een persoon. Last but not least kon er enkel sprake zijn van verkrachting wanneer de geslachtsgemeenschap plaatsvond zonder toestemming van het slachtoffer.
De volgende elementen waren dus als het ware vereist:

  • Een peniaal-vaginale penetratie;
  • die onwettig was (buiten het huwelijk plaatsvond);
  • gepleegd t.a.v. een persoon die daar niet in toestemde.

 

Wat is verkrachting binnen het huwelijk nu

 

In 1989 veranderde de definitie van het misdrijf “verkrachting” drastisch. Het was ook de eerste maal dat de wet het concept “verkrachting” definieerde. Sindsdien luidt de definitie van verkrachting:
elke daad van seksuele penetratie van welke aard en met welk middel ook, gepleegd op een persoon die daar niet in toestemt”.

Deze wet bracht een enorme verandering met zich mee. Vanaf 1989 verdwijnt de peniaal-vaginale penetratie als vereiste om van verkrachting te kunnen spreken. Dit had als belangrijkste gevolg dat sindsdien ook een man slachtoffer en een vrouw dader van een verkrachting kan zijn.

Daarnaast verdween de vereiste van de “onwettigheid”. Verkrachting kan sinds de wetswijziging dus ook plaatsvinden binnen het huwelijk.

Vreemd genoeg hoort bij een huwelijkscontract wel nog steeds de plicht normale ongedwongen seksuele relaties te hebben met elkaar en deze ook te beperken tot elkaar. Daartegenover staat wel dat men niet gerechtigd is deze plicht zelf af te dwingen en de seksuele penetratie met de echtgeno(o)t(e) op te dringen. Want een dergelijke handeling, zou vandaag de dag wel kwalificeren als verkrachting.

Advocaat verkrachting inhuren

Wenst u meer informatie over het misdrijf verkrachting of wil u worden bijgestaan door een gespecialiseerde advocaat? Neem dan gerust contact met ons op via info@bannister.be of via 03.369.28.00.

20 december 2020